26 Kasım 2008 Çarşamba

umut dünyası

1990 senesinden kalma bir Ajda Pekkan albümü ile başlıyorum güne. Nedeni konusunda hiç bir fikrim olmadığı gibi, şarkıları bilirim zannetmiştim, bilmiyorum da. İyi oldu işte, hatta harika.. Bana hiçbir şey hatırlatmayan eski şarkılar ile, hiç de açıp dinlemediğim bir kadın sesi.. Tam da istediğim gibi!

Şu ki mesele; hatıra denen şeyin uzağında, geçmişten uzakta, belki ve en çok da kendimden uzakta, dağınık bir ilgi, merak ve kaybolabilme özgürlüğü ile, dilini konuşamadığım insanların diyarında olma isteğim çok arttı..

Ve belki de hiç olmadığı kadar az kaldı..

Dostun dediği gibi "ne bitmez tükenmez bir umut" bu bendeki..

edit: bildiğim şarkı varmış albümden "sen de yaz yaz yaz bir kenara yaz.." nakaratlı.. babannemin apartmanının giriş merdivenlerinde 3-4 kız çocuğu bu şarkıyı ezberleyip söylediğimizi hatırlıyorum..
babannemin 2. kattaki evine mutfak penceresinden girmeye çalışırken düşüp parmağımı kırdığım kayısı ağacının tam da karşısında :)

Hiç yorum yok: