bu şeyler beni çok yoruyor..
hiyerarşik düzen denen şey mesela..
kıdem örneğin..
yıllardır çalışmanın verdiği o kendine güven ile zekaya ihtiyaç duymaksızın başarıya sahip olunduğuna dair mevcut yanlış inanış,
para sahibi olmanın hak sahibi olmak anlamına gelmesi,
insanlara dilediğin gibi kötü davranarak stres atabileceğini ve bu konuda da diğer her konuda olduğu gibi haklı olduğunu zannetmek,
ezebileceklerini bu yolla ezerken, ezemediklerine bu hareketin arkasından gülümseyip,haklı olduğuna onay alma amaçlı "ama bunlara da 40 kere söyledim" gibi cümleler kurmak..
çok yorucu..
hayal ettiğim her şeyin çok uzağında.
hep böyle oluyor. çalışmam gerektiği konusundaki ortak kanı sonucu bir işe giriyorum ve aklıma da kalbime de ayrı ayrı iğneler batıyor. kendimi inandırıyorum, yapabileceğime, onların doğru olduğuna, bunun normal olduğuna, inandım sanıyorum ve başlıyorum.
bir süre etrafa bakarak geçiyor zaman, ne olup bittiğini anlama süresi ile, ki bu süre daha uzun olsa bi 3 ay mesela, her şey daha kolay olacakken, 1 ay sonra ben işi öğrenmiş, araziyi tanımış, habitat konusunda fikir sahibi olmuş, genellikle survive edebileceğimi de anlamış ama etmek istememeye de başlamış oluyorum. bu survive etmeme isteğinin içime gelmesi 1 ay sürerken, tüm bunlar yokmuş gibi davranıp, kendinden başkasına fazla da şikayet etmeden dayanma sürecim bulunduğum ortamdaki canlı tülerinin varlığıma müdahalesine bağlı olarak uzayabiliyor ya da kısalabiliyor ama genel olarak 1 ila 3 yıl arasında olduğunu söylemek mümkün.
1. ay bitti, hayırlı olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder