gece ter içinde uykumdan uyandım.
bir defa.
iki defa.
üç defa.
saçlarımın dibinde biriken ıslaklık, içimde biriken sıkıntının yanında yaz havası gibi kalır.
sorsa birisi, sorun ne? bilmiyorum ki demek lazım yine..
bilmiyorum ki..
bedenimi geri getirirken zorla, aklım başka yerde, kalbim başka yerde, kaç parçayım belli değil, sonra saçlarım ıslanıyor, üşüyorum ama, nasıl anlatmalı ki?
bilmiyorum ki..
kış havasının beni her sene soktuğu ve benim her defasında orjinal bişi yaşıyorum zannetiğim bu buhran haline bu defa kanmasam diyorum, geçici olduğunun bilinci ile yaşasam bi kere de şu duyguları.. ama neden her defasında bu defa gerçek sanıyor insan illa? bu defa geçmeyecek sanıyor?
ya da şöyle mi sormalı; hangisi gerçekten geçici olan?
yaz ile gelen mutluluk mu kış ile gelen bu çocukluk kabusları mı?
bana bir şişe deniz kokusu gönderin,
saç diplerime süreceğim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder