e l e g a n t l y w a s t e d

bana şöyle bağırdı
- sonunda bok gibi yalnız kalacaksın
ona şöyle cevap verdim
- sonunda bir bokla yalnız kalmaktan iyidir

beigbeder sormuş:

ayda kaç erkekten itibaren orospu olunur?

hahahahaha..

" kadınlar sevgililerini kocaya dönüştürmek istiyorlar, bu da onları hadım etmek ile aynı kapıya çıkıyor. erkekler daha iyi değiller, onlar da metreslerini ev kadını, dişi kaplanları anneye dönüştürüyorlar. aşk acısı çekme korkusundan; kadınlar da erkekler de farkına varmaksızın, aşkı can sıkıntısına tahvil etmeye çalışıyorlar. ama can sıkıntısı aynı zamanda bir acı çekme biçimi. bir çiftte her zaman bir acı çeken ile bir canı sıkılan olduğu söylenir: ben acı çeken olmanın daha iyi olduğunu düşünüyorum, zira acı çekenin canı sıkılmaz halbuki canı sıkılan acı da çeker"

19.07.06'dan..

halıya düşen sigara külü öyle bir iz bırakıyor ki, sahile kül silktiğim günlerin serin taşaklarına lanet ediyorum!.

?

hangi aşk daha doyurucudur
hayal edilen mi
tecrübe edilen mi?

eskiden

biz eskiden bugünü
daha pembe ummuştuk
meğer kader, cilvesiz kader
çok garip, lodosmatik sonbahar
tevekkülle karşıladık liliyar..

büyü

2 gün önce falandı
birisi bana canından bezdirme büyüsü yaptı
gördün di mi söylemiştim sana evet, evet biliyorum gördün sen de..
otobüs tam ayağımın yanından geçerken
büyü kalktı sanırım panzehir buymuş dedim
ama kalkmamış belki de imperius lanetiydi yanlış panzehir denedik dostum
bir bezir mi yesem ne yapsam bilemedim ki ben..

alıntı

seni kurtaracak meleğin güleryüzlü olacağını kim söyledi
ödülsüz çile ve kırbaç gerek yığınlara
vay vaaay
kuzumuz sürüden ayrılmış da
seviniyor ha
aman! kasabın elinden kurtulan
kurda yem olmasın
aklıselim biri için çoban ne iyi adamdır aslında
kaderine boyun eğen, çobanın değneğine öfkelenmez
çobanın yolundan giden
otlağı bulacağından şüphelenmez.

Sevgili G.

Sevgili G.,

Sinir ucu iltihabı gibi, ayakparmağımdan gözçukuruma dek bir anda zonklamaya başlayan bir ölme isteği ile baş etmek zorundayım. Neden baş etmek zorunda olduğumu bile bilmiyorum oysa..Saatler önce bir sayfa geriye “bir normal insanın yaşantısı” portresi çizerken, şimdi oturmuş ağlıyorum. Peki ne oldu? Hayır bunun bir açıklaması yok. Hayır, yok. Bulaşık makinasına tabakların diziliş şekli sebebi ile kavga çıkartmaz insanlar. Tabaklardan bahsederken “senden ve tüm dünyadan nefret ediyorum. Lanet olsun” diye ağlamaz ve odaya kapanmaz. Dayanılmaz olduğumu biliyorum. Ne zaman iyi insanlarla karşılaşsam “Bunların derdi ne? Neden beni sinir ediyorlar ki?” diye düşünmekten alamıyorum kendimi. Toplu taşım araçlarında, kalabalık caddelerde, uçaklarda, feribotlarda, her yerde insanlar var ve insanlar hep kusurlu. Çirkin, şişman, sakat ya da terliler.. Ayakları kokuyor, ağızları kokuyor, kıyafetleri ya da ayakkabıları çok eski. Tırnaklarındaki ojelerin silikliğinin hiç bir estetiği yok ve içlerinde pislik birikmiş. Kaybetmeye mahkum bir görüntüleri var, kaybetmiş oldukları gözle görülür durumda ve bana “fakirlikten tiksinti”yi anımsatıyorlar. Evet onlardan tiksiniyorum, elimde değil. Ama, belki hafifletici olur, zenginlerden de nefret ediyorum. Üzerlerine giydikleri ile var olma çabalarından, sokağı bir hermes çanta, louis vuitton ayakkabı, bir platin sarısı saç ile dior güneş gözlüğü, chanel takım elbise, armani kot olarak arşınlayan tüm o insanlardan, cüzdanları ile bir benlik satın alabileceklerini sanmalarından, uzak, yabancı ve kibirli duruşlarından ve bu duruşun nefes alıp vermelerine, sigara dumanını üflemelerine varana kadar her hareketlerine sinmiş olmasından nefret ediyorum. Tek istediğim tabakları bulaşık makinasına bildiğim gibi dizebilmekti, bak işte ne kadar yorgunum.. ve göz pınarlarım bir orospu gibi her fırsatta açılıp saçılıyor.. Gözyaşlarımın gözümde hiç bir kıymeti kalmadı. Öyle manasız şeylere ağladım ki, ağlamak tüm manasını yitirdi. Şımarık çocukların yalandan ağlaması gibi, öyle yalandan ağlıyorum.. Belki de bunun sebebi de yalandan yaşıyor olmamdır, ne dersin?
Peki ne oldu? Karneme “biraz çalışırsa çok başarılı olur” yazan ve veli toplantılarında her sene “çok zeki ama çalışmıyor” diyen o denyolara ulaşmak istiyorum şimdi. Başarılı olacağıma inanan ve inandıran o denyolara sesleniyorum “Peki ne oldu?”. Neden aralarından bir cesur insan evladı çıkıp da “bundan cacık olmaz” diyemedi? Öngörü eksiklikleri..
Evet sevgili G., anlamışsındır, yine ölmek istiyorum. İçerisinde en ufak bir pırıltısı bulunmayan ve bulunma ümidi de olmayan bu yaşamdan derhal kurtulmak istiyorum. Bir sonrakine geçmek için basılacak olan tuş hangisiydi tatlım? Bana yardımcı olmalısın..
Bir rock star olamadığı ve artık eskisi kadar eğlenemediği için 30’una dayadığı merdivenden düşerek omuriliğini kıran ilk insan olmayacağımı sanıyorum..
Kendimi boşluğa bırakmak istiyorum G. Bunlar hep o izlediğimiz filmlerin hayalgücümüze nüfuz etmesinden kaynaklanıyor. “Böyle şeyler sadece filmlerde olur” diyemedik kendimize.. Üzerime simler yağsın, yıldızlar insin yeryüzüne, ben yürürken magma soğusun mu istedim? Ah.. Ne istediğimi bir bilsem belki de onu gerçek bile yapardım..
Şimdi ise sadece bir boşluk. Siyah olmayan. Beyaz olabilir mesela (etanol kokmamalı bu beyazlık elbette) ya da sarı.. Kollarımı iki yana açıp kendimi bırakacağım sonra.. aklıma bir tek kelime bile gelmeyecek. Düşünsene, düşünemeden düşmek ne kadar zevkli olsa gerek!
İçimden çıkarıp atmayı başaramadığım, sadece belli zamanlarda üzerini örtmeyi başardığım hisler bunlar. Geçicek diye bekliyorum, geçmiyor G.
Ve gittikçe daha da tatsızlaşıyor her şey, gittikçe yapaylaşıyor, sıkılıyorum..

S.