1 Ocak 2008 Salı

yalanlar hususunda;

insanların söyledikleri yalanlara önem vermemeleri beni çileden çıkarıyor. Yalancı olmak bir şeydir ama kabalık, çirkinlik, düşüncesizlik, hayal gücü yoksunluğu, umursamazlık, unutkanlık çok başka şeylerdir. Yalan yine de içerisinde bir naiflik bulundurur, korkan ya da üzmek istemeyen bir çekingenlik (iyi niyetten dalavere).

Gerçeklerin çok güzel olduğunu kim söyleyebilir? Yalan toplumun en “tü kaka” eylemlerinden olduğundan belki de, hayal etmek eylemi de “boş işler” arasında sayılıyor. Oysa bana bir kişi gösterin kendi ile mutlu olan..

Ne demiş G. “Mutluluğun sahtesi olmaz”.

Işte bu sebeple insanların hemen anlaşılan, gerçeğine hemen ulaşılan yalanlar söylemelerine çok sinirleniyorum. Hiç söylemesinler daha iyi!

Hiç yorum yok: