evet gece. Gelmek bilmeyen uyku, bitmek bilmeyen yazma isteği.. tek bir şeyi düşünmekten oldukça yorgun düştüm oysa. Kendimi tuhaf bir labirentte gibi hissediyorum. Bu labirentte ben fare ya da peynir değilim, olsa olsa labirentin tabanı! “vazo ve gül” isimli tabloda, vazodaki suyum, kimsenin varlığını düşünmediği. Silik ve isilik herhangi bir karşıtlık anlamı taşımıyor oysa. Ve zenciler avuç içlerini yakmak için güneşlenmezler aslında. Ben bu gece saçmalamak için uyanık kalmış değilim.
Bir başkasının kelimelerinde bulmak kendini, yeniden yeniden.. kaybedip kaybedip bulmak.. biraz müzik sesi, ki; fonda ve ellerine geçmişini bırakıp, kaçıp gidiyor. Biraz iç sesin, ki; sayıklamakta halen hiç bilmediği birinin adını. Gözlerim yanıyor, ateş yok/duman çıkmıyor. Ben yoruldum hakkımda onlar konuşurken, cevabım yok pek, yapmışımdır mutlaka, önümüzdeki yıllar için de bundan başka cevabım yok. Yoruldum çünkü çok, suçlardan, suçlamalardan, suçlanmalardan. Taşımaktan bıktım benim olmayan yükleri. Kanatlarımı açıp [gibi yapıp] uçup [gibi yapıp] gideceğim buralardan, çoook uzaklara..
1 yorum:
günlerden bir gün bir sabah,bu sabah sin,ikimiz için de daha iyi hissediyorum kendimi.İşte gelmek istediğimiz yere geldik.yazdıklarına baksana.bu nasıl oluyor da hep daha önemli oluyor bunu da çözdüm.biz mahvedip hakkında yazabileceğimiz mutluluklar buluyoruz.mutluluğun sahtesi olmaz deyip sarılıyoruz onlara.alışıyoruz da bi yandan kuş tüyü yorgan gibi mırıl mırıl evcil bi taraftan da.ama asıl istediğimiz o sert gülüş,asıl istediğimiz o yalnız duruş.kimseye eyvallahım yok ,şu birayı içip kalkalım burdan.adamın dediği doğru belki de ,belki de biz aslında çoktan evlenmiştik onları kuma aldık,bizi mutsuz edebilsinler diye,ya da kendimizi mutsuz etmek istediğimizde feda edebileceğimiz bişeyimiz olsun diye.feda edicek başka hiçbişeyimiz kalmadı çünkü.bizim olmayanı vermek zorundayız kendimizi geri almak için.
blog için not: notum anonim değildir.
görüşürüz kanka.
Yorum Gönder