bu kalabalığın içinde boğulmayan bir tek sen varsın sanırım. İnsanlar geçmişlerine ve geleceklerine dair söylecek tek bir söz bile bulamazlarken sen bilmesen de ardından ne hikayeler yazılmakta. Sense ardında bıraktığın insanlara aldırmadan, uzaklara yeni hikayeler yazdırmaktasın.
Sabıkam yalnızlıktan..
Seni düşünmeden edemeyen kısır döngü bir ruh hali içindeyim. Kapı kapı, sokak sokak gezmekteyim ardında bıraktığın yollarda. Duydum ki sen de kapı kapı, sokak sokak gezmekteymişsin. Ben gezdiğim kapı ve sokaklarda seni arar iken, senin neden gezdiğin meçhul imiş..
Su içerken bile yoruluyorum buaralar. Havayı güzel gördükçe kapalı kapılar ardına kaçıyormuşum ben. Su içerken neden yorulduğum da meçhulmüş, neden kaçtığım da..
Eşiğindeymişim susuzluğun, açlığın, işsizliğin. Bilmeden dolaşıyormuşum yine de, teslim olmuşum yine kendime, kendim ne derse yapıyormuşum. En kötü belaları kendim takıyormuş ardıma, ben fark etmesemde kendim çekiyormuş beni, tam da bokun ortasına. Kendim uykularımdan etmiş beni, tam da en mutlu hülyaların ortasında. İşte bu yüzden kendimden nefret eder olmuşum.
Dün gece seni ışıklı resmin altında görmüşler. Elinde sigara, aklında bir yığın yığınla.. susmuşsun onları görünce, dünden bu yana akıllarında kalan bir tek o acı gülümsemen olmuş. Milyonlarca geri dönüş varmış gülüşünde, yolunu bulamayan. Yarım kalan bir çok gece varmış.. derin bir nefes çekip sigarandan ardına bakmadan çekip gitmişsin umarsız. Ardındakilerin gözü yerde, yanan izmaritinde kalmış, yarım bırakmışsın onu da..hareketsiz bakakalmışlar ardından bir süre ta ki “kendim” hadi gidelim diyene dek..
Zaman uzamış, uzadıkça başlamış sıkıntılı günler. Tüm kıpırtılar dingin birer huzursuzluğa bırakmış kendini. Herkes derin bir uyku bulmuş kendine. Uyku uzadıkça uzamış. Tüm rüyalar dingin birer ruhsuzluğa bırakmış kendini. Susmuş herkesin iç sesi.
Canım sıkılmış, uyanmışım.
Işıklı resmin altına gitmişim. Bakmışım, dün dediğim günler yıl olmuş. Bekleyip durmuşum ışıklı resmin altında, ne idüğü belirsiz bir umutla. Arkadaşlar görmüşler beni ışıklı resmin altında. O günden akıllarında kalan kalan bir tek o acı gülümseme olmuş. Milyonlarca geri dönüş varmış gülüşümde, yolunu bulamayan. Yarım kalan bir çok rüya varmış.. elimdeki sigaradan derin bir nefes çekmişim, o sırada annem gelmiş. Elimdeki sigarayı bitiremeden atıvermişim yere, arkadaşların gözü yerde yarım duran izmarite takılmış.
Bir gün garip bir afakan musallat olmuş bana sonra. Dışarı çıkmışım. O gün seninle görmüşler beni. Seni de beni de son görüşleri olmuş bu. Aynı masada oturmuş sigara içiyormuşuz. İçmek için zorlamanın anlamı yok deyip, yarısında atıp, kalkmışız..Hikayemiz de bizim gibi yarım kalmış..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder