"o kadar çok anlattım ki
kendime kaldım anlatmaktan
bunaldım kendiyle boğuşmasını
başkalarında çözmeye çalışan insanlardan
usandım sözcük oynamalarından, tılsımlı sıfatlardan, ofset duyarlıklardan,
çeyrek aydınlanmalardan, bunalım tüccarlarından,
türkçe sözlü azgelişmişlik aranjmanlarından usandım artık.

kaç zamandır bir ermiş dinginliği havalandırıyor dizelerime açılan pencereleri,
durup bakıyorum akşam sularında zaman kavramlarına, zamanı düşünüyorum; koyuluyorum
anlamını yitiriyor ‘şimdiki zaman’ın boşyücelikleri, tarihin unutkan sayfalarındaki mürekkep lekeleri
işimin başına dönüyorum içimde ıssız bir gönül erinci
kaç zamandır duru, yalın, çalışkan, iyi insanlar özlüyorum
‘içtenliğin’ ya da ‘dünya görüşünün’ kirletmediği

kendime bir yeni yıl kartı yazarak bunları diliyorum."

26.12.1981-mumu