adam olacak çocuk bokundan belli olurmuş.. gerçekliğine inanmamak mümkün değil bu harika veciz sözün..
s. bana bi cover dinletiyor, hepimizin bildiği scorpions - still loving you'nun jazz cover'ı. ilk önce anlamıyorum hangi şarkı olduğunu, "ulan" diyorum "çok tanıdık ama neydi yahu bu?" ve içimde unuttuğum bi takım tozları ayağa kaldırdığını fark ediyorum, yüzümde bir gülümseme ile kelebek olmuş sarı pikenin üzerindeki sabit yerimi almışken tavana bakıp sırıtıyorum. sonra bu şarkı olduğu ortaya çıkınca daha da bir gülümsetiyor durum beni, çünkü sene 1992 ve ben yine Marmaris'teyim.. Marmaris sevdamın ne kadar geriye uzandığını gördüğümde hem şaşırıyorum hem de bir yeri bu kadar uzun sevebilmiş olmama seviniyorum, nitekim başka da yok :)
evden çıkmam yasak olduğundan (kim bilir gene ne bok yediğimden) evin damından diğer evlerin damına atlamak suretiyle bizim sıranın en sonundaki eve ulaşıyorum ve ordan aşağı inip kapıdan kaçıyorum.. beni yukarda odamda zanneden ev halkı sakin ve mutlu. benimse o yaşta bile kaynaksız cesaretimin büyüklüğü şaşırtıcı. birilerinin gelip odama bakabileceği aklıma mı gelmiyor yoksa sikimde mi değil, belli değil.. yakalanırsam ne olacağı konusunda hiç bir fikrim yok, bu defa da tuvalete kitlerler herhalde ama umurumda değil. Marmaris'teyim ve o an olmak istediğim kadar özgürüm.. derdim bundan ibaret:)
en başta dediğim gibi, bokundan belli olma hali..
evin damından görünen marmaris manzarası bugün bile aklımda. yüzüme vuran rüzgarın taşıdığı adrenalin katkılı mutluluk hissi de.. bir şarkı ile döndüğüm 11 yaşın sevdası ve kokusu da..
speyşıl tenks to s.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder