back

"yine" demekten sıkıldım ama "yine"..

i'm back honey and missed you much..

yüreğime çöküyor hayat içerisine girer girmez, sanki bir rüyadan uyanmış gibiyim hemen koru migrosun önünde muavin dürtmesi sonucu.. uyandırdığı için beni, kızamıyorum bile adama, geldik diyor bana, gelmeyiverseydik diyemiyorum.. yol upuzun sürüyor, her "dönüş" gibi, gidişten çok uzun..

yanımdaki teyze soruyor "nereye gidiyorsun?", lüzumsuz diyalog çabamıza hemen burada son verebilmek adına "cehenneme" demek geçiyor içimden (terbiyesizlik etme sinem..), otobüsün önünde ankara yazıyor, yanlış mı bindim acaba, ben ona sorsam sen nereye gidiyorsun diye, yol uzun dinler dururum, ankara üzerinden muş'a devam edicem ben, yokuş olan yolu tırmanıcam ordan da "giden gelmiyor acep ne iştir" kısmına geçmeyi planlıyorum teyzecim.. gidicem gelmicem.

"öğrenci misin" diyor bu seferde, hangimiz değiliz ki, her gün bir şeyler öğrenmekle geçiyor hayat, dersini bir seferde almayı beceremeyenler için. yüzümden bunlar okunuyor sanırım..nitekim halatım boğum boğum lakin o halat ile yapabileceklerim paşayı gezdirmek ile sınırlı.

diyalog çabası 11 saat için yeterli bir uzunlukta sona erdi, oy şişmanım bacağını altına aldı, beni ezdi ama buna da şükür diyerek devirdim götümü yola bakmaya başladım. kulağıma taktığım kulaklık da teyzeyi susturmak için bir faktör olmuş olabilir elbette..matah bir şey sanki, aman sosyalleşme, oysa ne diyorduk, herkesin bir hikayesi vardır, artık hiç bir hikaye beni cezbetmiyor, mutlu son bulan varsa beri gelsin..

gece 2de denizlide iniyorum otobüsten, aklımın yarısı aynı yönü tersten devam eden ve üzerinde "marmaris" yazan otobüse kayıyor ama artık o kadar genç değilim sanırım, kendi otobüsüme, 2 ton çeken teyzenin yarısına denk gelen koltuğuma dönüyorum. sığıyorum bana uygun görülen yere, uyuyamıyorum, karnım ağrıyor..

sonra ev.

işte şimdi burdayım.

burdayım evet.

başka ne diyebilirim ki?

hayal dünyası burada sona eriyor, gün saymak başlıyor yeniden, sayılı günün çabuk geçeceğini söyleyen amcamın ellerinden öperim..geçmiyor!