lüzumlu

Nasıl da salakça umut da umutsuzluk da. Kırılmış hayallerinin arasında oturmuş avunmaya çalışmak da o hayalleri kurmuş olmak kadar saçma. oysa tecrübe kalpte kalan izdir demişti birisi, hiç mi kalmamış yine hiç birinin izi?
ne biçim bi kalbim var benim diye hıçkıra hıçkıra ağladım geçen gün.
e. "öyle düşünme" dedi.
e. yi çok seviyorum, öyle düşünmemeyi başarabiliyor o benim aksime.

kış bitmek bilmiyor. ne zaman başladı bilmiyorum ama bir ömür sürdü diyebilirim.
bir ömrüm daha gitti, sahi kaç canım kaldı benim, o niye daha bitmedi?

bu karanlığın içinden çıkar gibi olduğum günler oluyor.
unutur gibi olduğum ve hayatıma devam eder gibi yaptığım zamanlar.
insana benzediğim saatlerim oluyor.
insan içine çıkabildiğim belirli aralıklar oluyor.
daha da mı kötüleşiyorum aslında? bilmiyorum.
elbette bundan korkmuyorum.
uslu bir çocuk olup en son e.nin bağırmasından beri ilaçlarımı alıyorum.
2 gündür akşamları almam gerekmediğine karar vermiştim, dün akşam "iyiyim ben içmeme gerek yok sabah akşam" diyordum. bu akşam ağlamaya başlamadan hemen önce içsem daha iyi olacağına karar verdim. çok doğru bir karar.

bahar geldiğinde geçecek yine diyorum kendime. havalar ısınacak ve ben yeniden çıkacağım dipten. hep olduğu gibi. bu defa daha uzun sürecek demişti g., öyle mi olacak? çok bunaldım.
"kendimden sıkıldım" yazdığım en az on yazı bulabilirim. geliyor ve gidiyor bu ruh hali. bu defa beklediğimden uzun süren bir acı çekme saçmalığı var sanırım boşluktan oluyor, sarıcak bişi arıyor ve buluyor beyin. beynimi sikeyim. (ne ayıp şey derdi y. olsa, iyiki yok, ne varsa onun yokluğundan var, o varken de başka hiç bir şey yok, onun için de iyiki yok)

eskiden en çok istediğim şey özgür olmaktı sanırım.
şimdi tamamen özgür hissediyorum kendimi ve bir çok gün koltuk ile cam arasındaki mesafeye aşağıya düşme süremi ekleyerek bir hesap yapmaya çalışırken buluyorum kendimi. acıklı bir hikaye.

iki hafta önce ş. kendini 6. kattan attı. bir karısı ve iki kızı vardı. sanırım sıkıldı. çok şaşırmadım bence imkanı olanın delirmesi normal.

ve bitmiyor.
bu delirmenin bir sonu var elbet.
önce içki içmeyi bırakmam lazım tamamen. sonra sakinleşmem.
biraz ısınmam ve kendime gelmem lazım.
lazım.