bütün aylarım bitiyorlardı lakin sanki ömürlerim geçmek bilmiyorlardı. yanlarım ağrıyorlardı, omuzlarım ağrıyorlardı, bir masaj hiç fena olmazdı lakin masaj yapanlarım neredelerdi hiç bilmiyorlardım. bir takım saçmalıkların peşini ben bırakmıyordum bir takım kötü rüyalarda benim peşimi bırakmıyorlardı. bok içinde badem dudu isimli rüyalarımdan çok daralmıştım, pisti, ellerime yüzlerime bulaştırıyordum bokları, içim daralıyordu, neyseki kokmuyorlardı rüyalarım. sabah kalkıyor ellerimi sabunluyordum, rüyalar suyla sabunla çıkmıyorlar mıydı? neyseki kokmuyorlardı. kalın yazmak istiyordum yatık yazmak istiyordum hatta albayı müsade ederse gotik yazmak istiyordum, kelimelerim bitmiyorlardı ama yazıcak şeyler bir yerlere kaçmış oluyorlardı. bunun sonucunda muntazam bir şekilde saçmalıyordum. canım sıkılıyordu evet hepsi bundan kaynaklanıyordu biliyordum. ben gül satıyordum sen aşkıma karşılık vermiyordun bunlar eski günlerde oluyordu, patlama panik falan yaratmamıştı kimsede, kendi kendimize panik olup hatalar yapmıştık bir zamanlar şimdi ceremesini çekiyorduk yine kendilerimizle. kendilerimizi valizlerimize sığdırıp tren yolculuğu bile yapmıştık, ben sincan halkını götümü göstermek suretiyle şereflendirmiştim, sen bana çok gülmüştün, sattığın güller yerlere dağılmıştı, sincanda en ufak bir etkisini görememiştik bu olan bitenin, her şey yerli yerinde kalmıştı, biz kalamamıştık, bize kalamış lazımdı, dursun lazımdı bize, ne lazımsa bakkalın çocuğuna söylememiz lazımdı nitekim hiç bir levazımatı gidericek mecalimiz kalmamıştı, mecallerimiz bizi terk eylemişti, haklıydı da elbette, mecal bile bize dayanamamış kaçmıştı. evler soğuktu, şehirler soğuktu, kıştı tabiyatıynan yaşatıyordu tabiatını bize, biraz kar yağıyordu, polar sabahlık bedeni ısıtıyordu, burunluk diye bişi üretilmediğinden benim burnum her daim üşümeyi sürdürüyordu. sen güllerin hepsini satıp zengin olmuştun ben aşkımla bakakalmıştım, aşkım götten kokuyordu ama neyseki burnum soğuktan koku alamıyordu hem zaten rüyalarında kokusu yoktu..